صبح هایت چگونه اند؟

احتمالا مثل تو و مثل دوست تو و مثل دوست دوست تو، من هم صبحها با رنجش بزرگ و دهشتناکی از خواب دل میکنم.snooze ها دو یا سه بار تکرار می شوند. و قیافه طعنه زن رئیسم میشود جایگزین پری سفرکرده ای که «از تو چه پنهون شبها به خوابم میاد و بنده نوازی میکنه». سیگار ناشتا الهی هرگز نکشید که سمبل قابل اعتمادی برای یک  زندگی فنا شده است. میکشمش...و در دودش زنی را می بینم که غر میزند و دخترک صورتی پوش شادی از سختگیری های مادر به پدر تنبلش پناه می آورد. البته این دو موجود عمرشان به اندازه دود سیگار من است و روی صبح پرپر میشوند و راهی شبهای دیگر میشوند. ندارمشان. چند قطره آخر آبی که یه صورت زده ام در راه پله ها خشک می شوند و بعد دیگر صبح نیست و شروع فصل لجن است در اداره و قرارداد و جلسه و پیگیری و هماهنگی و نیستند ایشون و هفته بعد ایشالا و ..... هی ....